Maak kennis met onze serie over en met sustainability frontrunners. Doel van de serie is de zichtbaarheid van de voorlopers op het gebied van zero emission en hun aanpak te vergroten en de followers te inspireren. Hoe vullen zij hun rol in? Welke adviezen geven ze?
Vandaag: Lise Hordijk, sinds 2017 sustainability manager bij kinderwagenproducent Bugaboo. Wie beter om ons meer te vertellen over hoe te zorgen voor een veilige en leefbare omgeving voor volgende generaties?
Aan de hand van vier persoonlijke vragen spreken we haar over de ontwikkeling van haar rol en plaats in de organisatie, de toekomst van sustainability, welke skills daarbij horen en hoe een kleine verandering voor de een soms een grote impact kan hebben voor de ander.
Foto credits coverfoto: 9monthsandforever.co.uk
Wat adviseer je organisaties die starten met sustainability?
“Ik ben zelf begonnen met informeren, enthousiast maken, laten zien wat kan, meenemen, initiatieven die relevant zijn voor het bedrijf zelf en inspiratie tonen uit de markt. Dat kostte veel tijd. Iedere maand organiseerde ik een lezing of filmmoment om inspiratie te beiden aan iedereen die daar voor open staat. Ik zette een ambassador team op met mensen uit iedere afdeling om te sparren hoe het thema leefde op hun afdeling en wat we konden ondernemen. Soms waren dat kleine dingen zoals de omgeving rond het kantoor opruimen. Soms veel groter, bijvoorbeeld acties gericht op onze toeleveranciers.
Duurzaamheid leeft nu steeds meer. Ik hoef nieuwe collega’s niet meer te enthousiasmeren, die snappen zelf wel waarom duurzaamheid belangrijk is, dus kom ik nu steeds meer aan de echte initiatieven toe. Kijk wel naar welke initiatieven het beste bij je organisatie passen, duurzaamheid is zo groot en breed. Als je niet oppast, verdrink je binnen no-time in alle goed bedoelde initiatieven.
“Als je niet oppast, verdrink je binnen no-time in alle goed bedoelde initiatieven.”
Scheid de basis van de ambitie. Bij Bugaboo richten we ons bijvoorbeeld op het nog verder terugbrengen van schadelijke chemicalieën in het productieproces, op onze invloed binnen de supply chain en een positieve sociale impact. De keuze valt juist daarop omdat we denken dat we daar uiteindelijk het grootste verschil kunnen maken. Dat betekent niet dat we niets doen aan onze uitstoot, maar onze opgave is daar minder groot.”
Lise heeft ook een voorbeeld van een oplossing die niet bij de organisatie bleek te passen. “Een aantal jaar geleden zetten we een leaseplan uit. Dat klonk logisch. Onze kinderwagens gaan zo’n tien jaar mee, wat een stuk langer is dan een doorsnee gebruiker nodig heeft. Door de modulariteit van het ontwerp zijn aanpassingen ook makkelijk. Een constructie waarbij we gebruikte wagens inzamelen, refurbishen en terug op de markt brengen klonk daarom als een logische stap.”
Toch was deze aanpak een aantal jaar geleden geen succes. ‘Achteraf denk ik dat zowel wij als de markt er nog niet klaar voor waren. We kregen de kinderwagens in veel slechtere staat terug dan verwacht. De logistiek was ook een uitdaging. Onze productie zit met name in China, wat doe je dan met die wagens die je terugkrijgt in Europa? Hoe zamel je die gebruikte wagens überhaupt in? En hoe waarborg je de kwaliteit van de refurbished wagens? Je wil niet hebben dat zo’n kinderwagen ineens uit elkaar valt. We zijn er toen niet uitgekomen, het was zo’n ander businessmodel en de impact op onze bedrijfsvoering was gewoon te groot. We blijven wel naar de mogelijkheden kijken en dit onderwerp wordt nu door onze Business Development Director weer opgepakt met de juiste partners.
We moeten altijd zoeken naar de balans tussen onze hoge kwaliteitseisen, duurzaamheid en design. Daarin maken we overigens wel stappen. In het begin moest een bugaboo er vooral perfect uitzien en de rest kwam later. Inmiddels kunnen we accepteren dat sommige kleuren niet mogelijk zijn doordat we een voorkeur hebben voor een bepaald materiaal.”
Wat adviseer je aan de volgende generatie sustainability managers?
“Mocht het vakgebied nog bestaan, komt het tegen die tijd veel meer aan op meten en rapporteren,” denkt Lise. “Die ontwikkeling merk ik nu de afgelopen jaren al. ‘Vroeger’ was de opdracht toch vooral het opzetten van initiatieven en zoeken naar verbeterpunten. Inmiddels moeten we het ook steeds meer laten zien. Intern, maar zeker ook extern. Klanten wordt steeds kritischer en willen fact checks doen. Dan moet je die feiten wel beschikbaar hebben. Want het risico van een negatieve publieke opinie groeit tegelijkertijd ook. ”
Dat heeft ook gevolgen voor het profiel van sustainability managers. “Dat zullen steeds vaker mensen met een technische achtergrond zijn. Die begrijpen het maakproces goed en zijn gewend om te rapporteren.” Al zijn daar nog wel stappen te maken, ook bij Bugaboo. “We hebben geen publiek sustainability rapport bijvoorbeeld, maar we moeten echt meer delen; vertellen wat we doen en welke reis we voor ons zien.
Het is belangrijk dat duurzaamheid ook speelt in de board. Wil je als bedrijf verbeteringen door voeren om sociaal bewust en milieuvriendelijk te blijven, moet dit meegenomen worden in de visie/strategie van het bedrijf. Bugaboo is een jong bedrijf dus veel mensen doen dingen proactief op duurzaamheid, maar het helpt gewoon als er vanuit het management naar wordt gevraagd.”
Wat adviseer je je jongere zelf?
“Ik zag vaak dat productieprocessen verbeterd konden worden, ook voordat ik sustainability manager was, maar actief benoemen vond ik lastig. Achteraf denk ik wel dat ik die zaken veel eerder aan had kunnen kaarten. Inmiddels weet ik dat de ruimte om verbeteringen aan te dragen er eigenlijk altijd wel is. Mensen weten niet hoe een product gemaakt wordt, wat de impact is van de keuze voor een bepaald materiaal – ik had dat veel eerder inzichtelijk kunnen maken.
Ik zoek altijd naar de win-win, hoe we er als bedrijf op vooruit gaan. Dat kan makkelijk, want lean is green: als je efficiënt bent heb je ook veel minder impact.
“Lean is green: als je efficiënt bent, heb je veel minder impact.”
Ik heb in het begin wel de fout gemaakt dat ik alles goed wilde doen. Inmiddels breng ik focus aan door met veel afdelingen te praten, feedback uit de markt en eigen ervaring. Uiteindelijk creëer je impact door focus: door een zwaartepunt te hebben bereik je meer.”
Wat zijn je daily mantra’s?
“Praat met iedereen! En zorg dat je dan weet waar je het over hebt en wat er speelt. De CEO heeft een andere interesse dan de productontwikkelaar in China, maar ze kunnen veel voor elkaar betekenen. Weet wie je voor je hebt en hoe je dan je verhaal moet vertellen.
Ik ben alleen in mijn functie, maar heb de hulp van het gehele bedrijf. Hierdoor verplaats ik me veel door de organisatie, ik rapporteer aan de COO maar als er een periode de focus is op marketing dan ben ik daar ook te vinden. Ik snap hierdoor als geen ander dat we een bedrijf zijn met één doel, maar dat elke afdeling ook een eigen realiteit heeft. Een productontwikkelaar heeft geen idee hoe er in het magazijn gewerkt wordt en vice versa.
“Waar ik eerst zelf die verbeterpunten heb leren vertellen, stimuleer ik dat nu overal. Anders wordt er vooral veel gemopperd maar niets veranderd.”
Hierdoor zie ik dingen als “hey als jij nou hier iets heel kleins verandert hebben we straks daar veel minder afval.” Je kan enorme winst behalen door connecties te leggen tussen al die eilandjes. Doe je dat niet, verandert er niets, want iedereen heeft al genoeg aan zijn eigen sores. Waar ik eerst zelf die verbeterpunten heb leren vertellen tussen afdelingen, stimuleer ik dat nu overal. Anders wordt er vooral over elkaars werk gesproken en niet met elkaar, je wilt juist verandering brengen.”
Met deze serie willen we als nlmtd.com sustainability rolmodellen in de spotlight zetten; welke personen geven leiding en inhoud aan de sustainability ambitie binnen organisaties (wie zijn dat en hoe doen ze dat, in welke mate verschillen ze van elkaar, en wat is de reden daarvoor). Ben of ken je een sustainability leader die niet mag ontbreken? Neem contact met de auteur van het artikel Nick Mastenbroek: Nick@nlmtd.com
