Maak kennis met onze serie over en met sustainability frontrunners. Doel van de serie is de zichtbaarheid van de voorlopers op het gebied van zero emission en hun aanpak te vergroten en de followers te inspireren. Hoe vullen zij hun rol in? Welke adviezen geven ze?
Vandaag: Savitri Groag, hoofdverantwoordelijke voor Innovatie bij EIT Climate-KIC Benelux. Een dikke 10 jaar terug kwam ze als antropologe binnen bij Accenture, waar ze startte als consultant maar al snel de overstap maakte naar MVO-manager van dit grote concern.
Savitri: “Hoe ouder ik word, hoe meer plezier ik heb van mijn antropologische bril. Ik dacht altijd, in een commerciële omgeving heb je niet zoveel aan mijn studie. Steeds meer denk ik: eigenlijk is alles antropologie. Alles in de klimaat transitie gaat over hoe mensen zich gedragen, of mensen het snappen, hoe je ze meekrijgt.”
Savitri zet duurzaamheid neer in de breedste zin van het begrip. Ze benadrukt in dit interview ook juist de persoonlijke kant van duurzaamheid. “Hoe het bij je thuis gaat, hoe je je voelt, hoe je in je lijf zit, hoe jij bijdraagt aan je organisatie, hoe jij bijdraagt aan de wereld, hoe jij een partner of een dochter bent. Ook dat is allemaal duurzaamheid. We praten vaak over extern impact maken, maar voor mij is duurzaamheid juist ook de binnenkant. Een goed mens zijn, ook dat is duurzaamheid. Misschien krijg je daar niet in geld voor betaald, maar het is wel super belangrijk.”
Wat kunnen we leren van deze sociale duurzaamheidsinspirator? Hoe zorgt ze voor menselijkheid binnen organisaties? We stellen Savitri vier persoonlijke vragen.
Wat adviseer je organisaties die starten met sustainability?
Savitri: “Mijn advies met name voor de mensen in dit vak, is dat je snapt in welke context je werkt. Wat is het bedrijf, waar zijn ze mee bezig? Ik ben zelf bij Accenture tegen zoveel muren aangelopen. Dan stond ik met mijn handen in het haar en vroeg me gefrustreerd af: ‘sustainability is geen nice-to-have, snap je dat dan niet?’ Wat ik echt heb moeten leren is om eerst de bedrijfstaal te snappen en te spreken. Waar zijn mijn collega’s elke dag mee bezig? Hoe maak ik de vertaling van duurzaamheid naar de business cases, de analyses en de mooie powerpoints?
“Loop mee, verdiep, leer, en heb een lange adem.”
Achteraf vind ik het jammer dat ik maar een half jaar als consultant in de business heb gezeten. Dat was de plek waar ik had kunnen leren mijn duurzaamheidsambities juist te vertalen. In de context van Accenture ging dat vooral om het leren begrijpen van zorgen, belangen en doelstellingen van het senior management. Jongere collega’s begrepen duurzaamheid wel, die stonden aan mijn bureau om te vragen of er nog toffe projecten waren waar ze aan konden bijdragen; die hoefde ik niet te overtuigen. Maar de meer senior generatie zag duurzaamheid niet als iets van waarde, het was vooral iets leuks voor erbij, in de reservetijd. Ik heb echt meerdere keren mijn kop gestoten omdat ik maar niet begreep waarom zij het belang ervan niet begrepen. Uiteindelijk ben ik bijna 10 jaar duurzaamheidsmanager bij Accenture geweest en vind ik het ook heel leuk om te zien dat ik daar echt een transitie heb kunnen realiseren. Ook senior managers wisten uiteindelijk mijn bureau te vinden met de vraag: ‘kan je me wat meer vertellen over duurzaamheid, ik hoor er zo veel over, of mijn klant vraagt ernaar, wat kan ik er mee?’ Het was heel gaaf om die transitie te zien.”
Wat adviseer je de volgende generatie sustainability managers?
“Wat ik nu al zie bij de jongere generatie, is dat ze veel meer gaan doen. Daar houd ik ontzettend van. Veel pilots, veel uitproberen. Ik werk nu bijvoorbeeld met studenten, die hebben zo veel vernieuwende ideeën en die gaan het ook gewoon doen. Dat is heel anders dan de generatie daarvoor, die het eerst helemaal conceptueel wil uitdenken, uitrekenen, goed op papier zetten. De volgende generatie laat gewoon zien dat het kan. Dat is de energie die we nodig hebben.
Waar ik wel een beetje bang voor ben, is dat er te veel losse puzzelstukjes zijn, die niet samen in één puzzel te leggen zijn. Het is belangrijk om ook naar buiten te gaan om te zorgen dat de nieuwe ideeën wel in het grotere geheel landen. Ik zie nu heel veel gave ideeën en projecten. Maar samen tellen ze nog niet op tot de benodigde systeemtransformatie. Misschien zijn er wel innovaties bedacht voor de kledingindustrie die ook heel toepasselijk kunnen zijn in de luchtvaart, of andersom. Hoe kan je op overstijgende uitdagingen innoveren? Mijn advies is dan ook: ‘ga buiten spelen en kijk wat er verder in de wereld is waar je waarde kan toevoegen!”
Wat adviseer je je jongere zelf?
“Ik denk dat ik heel lang in de professionele omgeving van Accenture het gevoel heb gehad dat ik me moest aanpassen. Ik dacht dat ik ook zo moest zijn als het beeld dat ik had van de mensen om me heen. Ik heb heel lang niet mezelf durven zijn en mezelf steeds aangepast. Mensen zeiden ook vaak tegen mij: ‘jij bent anders’. In mijn hoofd heb ik dat vertaald naar ‘dus niet goed’. Ik heb heel veel tijd en energieverspild door niet mezelf te durven zijn. Na een tijdje dacht ik, ik ga daar maar eens mee stoppen! Ik ben wie ik ben, ik ben een antropologe in een business omgeving met duurzaamheids interesses en gekke humor, ik eetvegetarisch, ik wil geen auto. Ik zag in: `juist wie ik ben, is wat ik hier te brengen heb’. Dat ‘anders zijn’ heb ik leren inzetten, waardoor ik juist daarvoor gewaardeerd werd – mijn menselijkheid, mijn duurzaamheid, mijn bevlogenheid en mijn inspiratie.’
‘Vanaf het moment dat ik die knop had omgezet, deed ik op werk wat ik ook naar mijn vrienden doe: kaartjes sturen, koffiedrinken, complimenteren, mensen om me heen dit soort ‘kleine kadootjes’ geven. Ik voelde toen dat ik dit ook te brengen had in mijn werk: aandacht, een luisterend oor, tijd geven, mensen echt zien. Wat voor mij ook allemaal onderdelen van duurzaamheid zijn. Toen ik uiteindelijk wegging bij Accenture, misten collega’s niet zozeer mijn LCA’s of CO2 audits, maar misten ze het mens dat ik uiteindelijk van mezelf mocht zijn.’
“Het onderwerp duurzaamheid is meer geland doordat ik als mens meer mijn plek ben gaan innemen.”
Heeft dat geleid tot meer tractie op het gebied van sustainability? ‘Ik denk het wel. Achteraf is dat ook allemaal heel logisch. Ik ging meer mijn plek innemen, meer shinen, meer in de spotlight staan. Als enige duurzaamheidsmanager hing het onderwerp duurzaamheid aan mij als persoon. Toen ik meer ging staan, ging het onderwerp meer leven. Ik ben een jaar geleden weggegaan. Niet vol van frustratie, maar vol van trots, op mezelf en op mijn collega’s, die ik echt heb leren kennen en zien transformeren.’
Wat zijn je daily mantra’s?
“Drie dingen: waarderen, complimenteren, en een gezonde dosis humor! Ik probeer mensen altijd te waarderen en complimenteren in wat ze doen. Dat doe ik heel bewust. Ik dacht altijd, mensen horen het vaak genoeg als ze dingen goed doen. Maar ik merkte dat als ik mijn waardering uitsprak, dat mensen dan blij verrast waren. Dat je ze ter plekke zag groeien. Blijkbaar is het helemaal niet zo vanzelfsprekend om te complimenteren. En dat terwijl complimenten geven zo makkelijk is! Dat kan voor de buschauffeur zijn wanneer je blij bent als hij voor je stopt als het regent. Of voor de mail die een collega voor je beantwoord heeft. En dat je je waardering dan ook echt even bewust uitspreekt. Zo kan je de hele dag door kleine cadeautjes weggeven. Voor iets wat iemand zegt of doet, of voor een goede intentie. Het geeft me ook plezier. En ik geef mezelf ook cadeautjes door de humor van dingen in te zien.
Met deze serie willen we als nlmtd.com sustainability rolmodellen in de spotlight zetten; welke personen geven leiding en inhoud aan de sustainability ambitie binnen organisaties (wie zijn dat en hoe doen ze dat, in welke mate verschillen ze van elkaar, en wat is de reden daarvoor). Ben of ken je een sustainability leader die niet mag ontbreken? Neem contact op met ons: henriette@nlmtd.com of suzanne@nlmtd.com. Wil je inzicht krijgen in jouw sustainability performance en waar je het beste mee kunt beginnen? Klik hier voor onze kickstarter
